ولادت امام محمّد باقر علیه السَّلام

مثنوی

باید به فکر قافیه های جدید بود

در شهر غمزده به هوای امید بود

باید به مثنوی پر و بال عقاب داد

شوری برای خلقت یک انقلاب داد

باید تلنگری به تکاپوی سینه زد

با بیتهای شعر پلی تا مدینه زد

باید سراغ زمزمه ای عاشقانه رفت

در جستجوی شوق به هر بی کرانه رفت

باید برای فصل رجب واژه آفرید

شاید هوای وصل و طرب سوژه ای جدید

ماهی که مات روشنی اش میشود نجوم

راهی به سمت یا علی از باقرالعلوم

نفسی که شد نَفَس نَفَسش بی حد و عدد

با دیدن هلال رجب یا علی مدد

پای رجب رسیده به شهر نوشته ها

گل شد تمام گفته و گل شد شنفته ها

تسبیح عاشقیِّ دل شاد یا علیست

سبُّوح حمد حضرت سجّاد یا علیست

نور مبین ذات خدا در زمین ببین

آمد اصول دین پسر زین العابدین

باقر بقای علم لدنِّی ِّ مصطفاست

باقر بنای نام علی با همان صفاست

باقر شکوه عاشقیُّ و عشق خالق است

دار و ندار سینه ی پرشور صادق است

باقر نمای تشنگیُّ و نای زندگی ست

اوج غم و عروج تولّا و بندگی ست

پرورده ی نیایش شبهای نافله

همبازیِّ سه ساله ی همپای قافله

یادآور حماسه ی عبّاس در نبرد

تیرش جواب طعنه شد و قلب فتنه سرد

شرحی برای درک معانیِّ فاطمه

راهی به سوی ربُّ و مبانیِّ زمزمه

حبَّش کلید برتریِّ محشریِّ ماست

نامش زمینه ی نفس حیدریِّ ماست

ای شاهد شهادت گلهای آفتاب

اشک دو چشم کودکیَّت مات مشک آب

یادت نمی رود سفر پای نیزه ها

دیدار قتلگاه و وداع با جنازه ها

برگ گل و فشار غل و طعنه و عذاب

بزم می و جفای نی و مجلس شراب

تو روضه های آه رباب و سکینه ای

یک کربلا عذاب و عطش در مدینه ای

آنروز شعله آمد و سوزاند خیمه گاه

امروز مانده قبر تو بی شمع و بارگاه

اصلاً سقیفه آمده همواره لج کند

محتاج شیعه را به دعای فرج کند

آقا بیا که آمدنت آرزوی ماست

عمریست بغض دوریِّ تو درگلوی ماست

**************

مسمَّط ترکیب بند

این مدینه ستاره باران است

چشم خورشید خیره برآن است

داخل مهد روح ایمان است

روزگار زمین درخشان است

جان دین روی دست جانان است

این پسر از تبار ایران است

پسری از تبار شیر خداست

نوه ی پادشاه کرب و بلاست

باقرالعلم ِ مکتب مولاست

گل سجّاد و جلوه ی زهراست

لحظه ای که برابر سقّاست

ماه و خورشید حق نمایان است

پنجی از جنس پنج تن آمد

وارث علم ِ موتمن آمد

یادگار ابا الحسن آمد

گل زهرا سوی وطن آمد

حسنینی به یک بدن آمد

آسمان را ببین که حیران است

آسمان مات این قیام و قعود

حیدر دیگری به وقت سجود

کرم مجتبی در این مولود

عشق شاه وفا به تار و به پود

انتهای درخش اش موعود

شاهد غرّش دلیران است

کربلای حماسه ها لبّیک

پسر سجده و دعا لبّیک

شاهد نای نینوا لبّیک

دیده ای لعل تشنه را لبّیک

پابرهنه چرا؟! کجا؟! لبّیک

جشن دلدار و دل پریشان است

به پریشانیِّ غروب دهم

به همان حرص مُلک و آن گندم

به نشانیِّ نیزه کردم گم

راه شادیُّ و می رسم بر سُم

زیر سم جسم و پای مجلس خُم....

کعب نی سهم کام و دندان است

کربلایی ِّ کربلا در شام

کاروان بود و طعنه و دشنام

سنگ آمد به سویتان از بام

حاجیان روی نیزه در اِحرام

وَ به اسلام می رسید سلام

چون حرم میهمان ویران است

ذکر ویرانه ی عذاب حسین

دم دردانه بی حساب حسین

روضه ی مشک خشک و آب حسین

تپش قلب ِ بوتراب حسین

ریشه ی ناب انقلاب حسین

شاه لب تشنه العجل خوان است

**************

سرود – سبک حسین ایمانی

صدای ِ آسمونیّا زمزمه ی عالمینه

این گل زهرا پسرسجّاد نوه ی آقام حسینه