غزل مدح و مرثیه - حضرت عباس (ع)
ابالفضل پشتُ وپناه حسین(ع)
علمدار دین، تکیه گاه حسین(ع)
امید رقیه، وزیر حرم
شکوه علی در سپاه حسین(ع)
تویی خالق عاشقیُ وادب
چه خوش صورتی قرص ماه حسین(ع)
اگر چه بریدند دست تو را
گرفتی دو دستم به راه حسین(ع)
تو حلال هر مشکلی، بی گمان
شده روضه خوان تو آه حسین(ع)
زمین خوردی وُ خورد شده پشت شاه
زمین گیر شد خیمه گاه حسین(ع)
پس از تو پر از آهُ ودل شوره شد
و شد عصر سرخ و سیاه حسین(ع)
و گهواره و گوش پاره شدند
دو جامانده ناب جاه حسین(ع)
در این روضه، آقاست مهمان ما
بگو العجل در پناه حسین(ع)
+ نوشته شده در جمعه چهارم آذر ۱۳۹۰ ساعت 14:7 توسط حسین حاجی لو
|
به لـــب الغوث و ادرکنــــــــی