غزل مصیبت – سیاه پوشان

 

هلال ماه عزای حسین پیدا شد

دوباره پای من و تو به این حرم وا شد

به عشق آنکه برای حسین گریه کنم

دعای فاطمیّون یار این نفسها شد

نفس گرفته ام و می زنم نفس ارباب

نفس کشیدن من با دم تو زیبا شد

نفس  نفس  نفسم  یا حسین  حسین  حسین

هزار شکر که ذکرم نوای زهرا شد

برای شال عزای حسین بی تابم

میان کوچه ی سینه زنی دلم جا شد

به احترام لباس سیاه شاه کرم

دلم برای محرّم  برای آقا شد

بیا عزیز دل فاطمه که در گودال

برای روز ظهورت بهانه پیدا شد


التماس دعا